W tej historii opowiadam o powrocie do rodzinnego domu na groby mamy, o rozmowach z córką i o tym, jak przeszłość potrafi boleć nawet po latach. Zimny maj, śnieg i rodzinne konflikty sprawiają, że muszę zmierzyć się z własnymi demonami. To opowieść o żalu, przebaczeniu i pytaniu, czy można naprawdę zostawić przeszłość za sobą.
To opowieść o mojej niezwykłej więzi z dziadkiem, który był dla mnie nie tylko rodziną, ale i przewodnikiem po świecie dziecięcej wyobraźni oraz trudnych, dorosłych prawd. Wspominam ostatnie wspólne lato na wsi pod Świdnicą, gdzie musiałem zmierzyć się z chorobą dziadka, rodzinnymi konfliktami i własnym lękiem przed stratą. Ta historia to próba odpowiedzi na pytanie, czy dzieciństwo kończy się wtedy, gdy odchodzą nasi bohaterowie.
Spotkałam Wiktorię po piętnastu latach rozłąki, nie spodziewając się, że stare rany znów się otworzą. Nasza rozmowa szybko przerodziła się w konfrontację o zdradę, która zniszczyła naszą przyjaźń. Czy można wybaczyć komuś, kto złamał ci serce, nawet jeśli minęło już tyle czasu?
