Siedziałam przy kuchennym stole, patrząc na kolejne zdjęcie mojej wnuczki, a łzy spływały mi po policzkach. Od miesięcy nie mogę jej zobaczyć, choć mieszka zaledwie kilka kilometrów ode mnie. Czy naprawdę zasłużyłam na to, by być tylko widzem w życiu własnej rodziny?
Nazywam się Zofia Maj i całe życie poświęciłam rodzinie, wierząc, że dobro wraca. Dziś, patrząc na świat zza okna domu opieki, zadaję sobie pytanie, gdzie popełniłam błąd. Moja historia to opowieść o miłości, zdradzie, rodzinnych konfliktach i samotności, która może spotkać każdego z nas.
Od pierwszych chwil po narodzinach wnuczki czułam, że coś się zmienia – zostałam odtrącona przez własnego syna i jego żonę. Przez miesiące walczyłam z poczuciem odrzucenia, próbując zrozumieć, gdzie popełniłam błąd i czy jeszcze kiedyś odzyskam miejsce w ich świecie. Ta historia to mój krzyk rozpaczy, ale i pytanie do Was: czy można naprawić rodzinne więzi, gdy ktoś zamyka przed nami drzwi?
Przez dwanaście lat wychowywałam moją wnuczkę Olę, wierząc, że jej matka wyjechała za granicę. Pewnego dnia Ola wyznała mi prawdę, która rozdarła moje serce i zmusiła do przewartościowania całego naszego życia. Ta historia to opowieść o miłości, kłamstwie i trudnych wyborach, przed którymi stawia nas los.
