Mam na imię Weronika i w wieku siedemnastu lat wierzyłam, że świat stoi przede mną otworem. Chciałam zostać lekarką i przeżyć wielką miłość, ale życie napisało dla mnie zupełnie inny scenariusz. Moja opowieść to historia o stracie, rodzinnych konfliktach i o tym, jak trudno jest odnaleźć nadzieję, gdy wszystko wokół się wali.
To opowieść o mojej niezwykłej więzi z dziadkiem, który był dla mnie nie tylko rodziną, ale i przewodnikiem po świecie dziecięcej wyobraźni oraz trudnych, dorosłych prawd. Wspominam ostatnie wspólne lato na wsi pod Świdnicą, gdzie musiałem zmierzyć się z chorobą dziadka, rodzinnymi konfliktami i własnym lękiem przed stratą. Ta historia to próba odpowiedzi na pytanie, czy dzieciństwo kończy się wtedy, gdy odchodzą nasi bohaterowie.
Cztery lata temu zwykły wieczór w Katowicach zamienił się w koszmar, który na zawsze odmienił moje życie. Straciłem wtedy nie tylko miłość, ale i poczucie bezpieczeństwa, a każdy dzień od tamtej pory to walka z własnym sumieniem. Czy można wybaczyć sobie, jeśli nie potrafi się zapomnieć?
Obudziłam się w słonecznym pokoju, a przy łóżku stał mój ukochany Kamil. Nie wiedziałam jeszcze, że ten dzień odmieni moje życie. To opowieść o rodzinnych sekretach, bólu po stracie i trudnych wyborach, które musiałam podjąć jako wnuczka i córka.
W tej historii opowiadam o moim powrocie do rodzinnego miasta, gdzie przypadkowo trafiam do niezwykłego miejsca – Tajemniczego Zakątka Zwrotów. Tam, wśród zapomnianych przedmiotów i wspomnień, muszę zmierzyć się z własną przeszłością i rodzinnymi konfliktami. To opowieść o stracie, poszukiwaniu siebie i pytaniu, czy można odzyskać to, co naprawdę ważne.
