Jestem Jadwiga, całe życie spędziłam na podkarpackiej wsi. Moja miłość do wnuczki została nagle przerwana przez decyzję zięcia, który uznał, że szkodzę dziecku. Czy naprawdę popełniłam błąd, czy może to świat wokół mnie się zmienił nie do poznania?
Od dzieciństwa czułam, że w moim domu jestem tylko problemem. Moja matka nigdy nie ukrywała, że wolałaby mieć syna, a ojciec był wiecznie nieobecny. Przez lata walczyłam o prawo do własnych marzeń, aż w końcu musiałam wybrać: rodzina czy własne życie.
To historia mojego życia jako matki dwójki dzieci, Weroniki i Kamila. Opowiadam o codziennych trudach, samotności i utraconych marzeniach, które znikają w cieniu obowiązków. Zastanawiam się, czy jestem jeszcze kimś więcej niż tylko mamą.
W dniu moich czterdziestych urodzin, zamiast święta i rodzinnego ciepła, spotkało mnie bolesne rozczarowanie. Mąż i synowie całkowicie zapomnieli o moim święcie, a wieczorne wydarzenia tylko pogłębiły moją samotność. Ta historia to opowieść o poświęceniu, oczekiwaniach i przebudzeniu kobiety, która musi na nowo nauczyć się kochać samą siebie.
Jestem Wiola. Od ponad dziesięciu lat wychowuję syna sama, po tym jak mój mąż odszedł, zostawiając mnie z długami i pustką. Moja historia to opowieść o walce, samotności, upokorzeniu i nadziei, która czasem gaśnie, a czasem rozbłyska na nowo.
Moja historia zaczyna się w momencie, gdy w białej sukni stoję na schodach restauracji, a w uszach dźwięczy mi rozmowa, która zniszczyła wszystko. W jednej chwili straciłam narzeczonego, ojca i wiarę w rodzinę. Dziś opowiadam o tym, jak jedno zdanie może zmienić całe życie i czy lepiej żyć w prawdzie, nawet jeśli boli.
Jestem Maria, siedemdziesięcioletnia babcia z Krakowa, która nagle stanęła przed zimnym murem postawionym przez mojego zięcia, Łukasza. Moje pragnienie bycia blisko córki Anity i wnuka Szymona zderzyło się z jego surowymi zasadami i ograniczeniami, co wywołało lawinę emocji i rodzinnych konfliktów. W tej historii zastanawiam się, gdzie kończy się miłość, a zaczyna cudza granica, i ile bólu może wywołać cisza między najbliższymi.
Nazywam się Krystyna i moje życie zmieniło się w dniu, w którym synowa poprosiła mnie, żebym już nie przychodziła do nich na niedzielne obiady. Zawsze wierzyłam, że niedziela to czas rodziny, ale teraz czuję się wykluczona i zagubiona. To opowieść o moim bólu, pytaniach i poszukiwaniu nowego sensu.
To opowieść o moim pragnieniu spokoju w świecie pełnym napięć. Każdy dzień w pracy przynosi nowe wyzwania, konflikty i rozczarowania, a ja coraz bardziej czuję, że tracę siebie. Czy można odnaleźć harmonię, kiedy wszystko wokół się wali?
Od dwóch lat nie rozmawiam z moją córką Olą. Rok temu przestała odbierać telefon, a ja codziennie zmagam się z poczuciem winy i tęsknotą. To opowieść o rodzinnych konfliktach, nieprzepracowanych emocjach i pytaniu, czy jeszcze kiedyś odnajdziemy drogę do siebie.
Zawsze wierzyłam, że jestem przeciętna i niewidzialna. Moja mama powtarzała, że sztuka nie jest dla takich jak my, a marzenia są luksusem. Wszystko zmieniło się, gdy w starej szopie dziadka znalazłam pędzel i po raz pierwszy poczułam, że mogę być kimś innym.
To opowieść o moim odejściu z wieloletniego związku i podjęciu ryzyka, by zacząć wszystko od nowa jako artystka. Przeżyłam rozpad rodziny, walkę o własną tożsamość i bolesne rozczarowania, ale też odnalazłam w sobie siłę, by walczyć o marzenia. Czy można zbudować szczęście na zgliszczach dawnych więzi?
