Jestem Magda, samotna mama, która podczas lotu do Warszawy zasnęła wyczerpana z dzieckiem na ramieniu nieznajomego mężczyzny. Po przebudzeniu okazało się, że ten człowiek to prezes dużej firmy, a to spotkanie wywołało lawinę nieoczekiwanych wydarzeń. Ta historia to opowieść o wstydzie, nadziei i sile matczynej miłości.
Już w pierwszych sekundach poczułam, że coś jest nie tak – mój partner siedział przy moim laptopie, a jego mina zdradzała, że odkrył coś, czego nie powinien. Ta noc zmieniła wszystko: rodzinne tajemnice, kłamstwa i walka o własną godność rozlały się po naszym życiu jak trucizna. Teraz, gdy zostałam sama z dzieckiem, pytam siebie: czy można jeszcze zaufać komukolwiek?
To opowieść o mnie, Andrzeju, i moim starszym bracie Piotrze. Dorastaliśmy bez ojca, zmagając się z biedą, wstydem i własnymi słabościami. Nasza historia pokazuje, jak trudne doświadczenia mogą rozdzielać, ale też zbliżać rodzinę, gdy życie zmusza do podjęcia najważniejszych decyzji.
Od pierwszych zdań wciągam Was w wir rodzinnych konfliktów, samotności i tęsknoty za własnym szczęściem. Opowiadam o rozpadzie małżeństwa, dorastających dzieciach, nowej miłości i bolesnych wyborach, przed którymi staje matka. To opowieść o tym, jak trudno być kobietą i matką jednocześnie – i jak bardzo boli, gdy trzeba wybierać między sobą a dziećmi.
Mam na imię Ewelina. Moja opowieść zaczyna się w listopadowy poranek, gdy przypadkiem usłyszałam, jak moja mama mówi o moim synu, że jest tylko ciężarem. Straciłam pracę po urlopie macierzyńskim i każdego dnia walczyłam o przetrwanie, szukając pracy i miejsca w żłobku, a rodzinne napięcia sprawiały, że zaczęłam wątpić, czy powinnam była zostać matką.
Po rozwodzie zostałam sama z nastoletnim synem, Bartkiem. Nasza relacja zamieniła się w nieustanną walkę, zwłaszcza po tym, jak on zniszczył moją jedyną szansę na nową miłość. Każdy dzień to dla mnie bój pomiędzy pragnieniem przebaczenia a poczuciem winy za to, kim się stałam.
Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy mąż wyrzucił mnie z domu, a rodzina odwróciła się ode mnie. Przez miesiące walczyłam o przetrwanie z synem, doświadczając upokorzenia i samotności. Dopiero nieznajomy sąsiad okazał mi serce, kiedy byłam już na dnie – czy dobroć naprawdę wraca?
