Jestem Joanna. Przez lata próbowałam utrzymać moją rodzinę razem, choć czułam się coraz bardziej odsuwana na bok przez męża i dzieci. To opowieść o codziennych zmaganiach, milczeniu i pytaniu, czy można być niewidzialnym wśród najbliższych.
Pewnego wieczoru, po latach poświęceń i milczenia, powiedziałam mężowi, że nie będę już dłużej sama dźwigać całego domu. To był moment, w którym wszystko się zmieniło – dla mnie, dla niego, dla naszej rodziny. Opowiadam o bólu stawiania granic najbliższym i o tym, jak trudno jest patrzeć, gdy ktoś nie chce dorosnąć.
Od ośmiu lat jestem żoną Marka. Zawsze dbałam o dom, dzieci i jego wygodę, ale coraz częściej czuję się jak niewidzialna służąca. Dziś opowiem Wam, jak wygląda życie kobiety, która chce być kimś więcej niż tylko tłem dla własnej rodziny.
Od zawsze byłam tą, która godziła wszystkich w rodzinie, łatała konflikty i tłumiła własne emocje. Przez lata nikt nie zauważał, że ja też mogę być zmęczona i potrzebować wsparcia. Dziś opowiadam swoją historię, bo może ktoś z was poczuje się w niej jak w lustrze.
