Mam na imię Iwona. Kiedy odkryłam zdradę mojego męża Darka, świat mi się zawalił. Wśród łez, kłamstw i rodzinnych konfliktów musiałam podjąć decyzje, które na zawsze zmieniły nasze życie.
Od śmierci mojego szwagra mój mąż całkowicie poświęcił się pomocy swojej bratowej i jej dzieciom. Czuję się coraz bardziej wykluczona, jakby moje własne dzieci i ja byliśmy na drugim planie. Ta sytuacja rozdziera naszą rodzinę i nie wiem, czy uda nam się jeszcze odnaleźć siebie nawzajem.
Od zawsze czułam się w cieniu mojej siostry, Magdy. Kiedy los postawił nas przeciwko sobie w walce o rodzinny dom i uznanie rodziców, nie wiedziałam, jak bardzo zazdrość może mnie pochłonąć. To opowieść o tym, jak łatwo stracić siebie, gdy pozwalamy, by gniew i zawiść kierowały naszym życiem.
Pewnego zimowego poranka znalazłam niemowlę przy torach kolejowych i postanowiłam wychować je jak własną córkę. Po 25 latach jej przeszłość wróciła, grożąc rozpadem wszystkiego, co razem zbudowałyśmy. To opowieść o miłości, sekretach i walce o rodzinę.
Od trzech miesięcy nie rozmawiam z mamą. Każdego dnia mój mąż, Paweł, namawia mnie do pojednania, ale w moim sercu wciąż tkwi żal i niepewność. To historia o tym, jak próbowałam odnaleźć siebie, rozdarta między rodziną, z której pochodzę, a tą, którą sama stworzyłam.
Mam na imię Halina i przez lata nieświadomie raniłam syna i synową, naciskając ich, by dali mi wnuka. Dopiero gdy zostałam sama, zrozumiałam, jak bardzo ich zraniłam i jak wiele straciłam przez własny egoizm. To historia o żalu, nadziei i trudnej drodze do przebaczenia.
Wszystko zaczęło się podczas 60. urodzin mojego taty, kiedy przy rodzinnym stole wyznał, że odchodzi. Od tamtej chwili świat, który znałam, rozpadł się na kawałki, a ja musiałam zmierzyć się z tajemnicami, żalem i gniewem. To opowieść o roku, w którym nauczyłam się, czym naprawdę jest rodzina i jak trudno jest przebaczyć.
Mam na imię Jadwiga i mam 73 lata. Ostatnio przeżyłam upokarzający moment na klatce schodowej własnego bloku, kiedy dotarło do mnie, jak bardzo starsi ludzie stali się niewidzialni w dzisiejszym społeczeństwie. To opowieść o samotności, walce o godność i pytaniu, czy jeszcze ktoś nas widzi.
Nazywam się Leokadia i narodziny moich bliźniąt, Amelii i Dawida, wywróciły mój świat do góry nogami. Ich odmienny wygląd wywołał burzę plotek i rodzinnych konfliktów w naszej małej wsi pod Lublinem. To opowieść o bólu, walce o prawdę i o tym, jak matczyna miłość potrafi pokonać nawet najgłębsze uprzedzenia.
Nazywam się Joanna i mieszkam w Warszawie z mężem Piotrem oraz naszymi dwoma synami. Zawsze wiedziałam, że Piotr jest bardzo związany ze swoją matką, ale dopiero gdy zostałam bez wsparcia w najtrudniejszym momencie, zrozumiałam, jak głęboka i bolesna jest ta więź. Ta historia to opowieść o rozczarowaniu, rodzinnych sekretach i pytaniach, których wszyscy się boimy.
Od lat dwa razy w roku wysyłam mojemu najstarszemu wnukowi, Michałowi, pieniądze. Jego młodsze siostry zawsze dzwonią z podziękowaniami, a on nigdy się nie odzywa. Ta cisza boli mnie bardziej, niż mogłam się spodziewać.
Zaczynam od rozmowy z synem, w której po raz kolejny udaję, że wszystko jest w porządku. Opowiadam o tym, jak ukrywałem przed nim swoją biedę, by nie odebrać mu poczucia bezpieczeństwa. To historia o wstydzie, miłości i nadziei, że kiedyś nie będę musiał już kłamać.
