Zawsze byłam silna i gotowa do walki o moje dzieci, nawet gdy świat walił mi się na głowę. Teraz, kiedy najbardziej ich potrzebuję, czuję się opuszczona i niepotrzebna. Czy moje poświęcenie miało sens, jeśli na końcu zostałam sama?
Mam na imię Ewelina. Moja opowieść zaczyna się w listopadowy poranek, gdy przypadkiem usłyszałam, jak moja mama mówi o moim synu, że jest tylko ciężarem. Straciłam pracę po urlopie macierzyńskim i każdego dnia walczyłam o przetrwanie, szukając pracy i miejsca w żłobku, a rodzinne napięcia sprawiały, że zaczęłam wątpić, czy powinnam była zostać matką.
Po śmierci taty zdecydowałam się zabrać mamę do siebie, wierząc, że to najlepsze rozwiązanie. Szybko jednak okazało się, że ta decyzja wywróciła moje życie do góry nogami i zmusiła mnie do konfrontacji z własnymi słabościami oraz rodzinnymi tajemnicami. To opowieść o trudnych wyborach, nieoczekiwanych konfliktach i próbie odnalezienia siebie w nowej rzeczywistości.
Od pierwszych chwil mojego małżeństwa z Marcinem czułam się jak w bajce, ale z czasem nasza miłość zamieniła się w pułapkę, z której nie potrafiłam się wydostać. Rodzinne konflikty, presja teściowej i własne niespełnione marzenia sprawiły, że każdego dnia budziłam się z poczuciem pustki i strachu. Czy odwaga do odejścia jest naprawdę tak trudna, czy to tylko my sami budujemy wokół siebie mury nie do przebicia?
