Moja matka, umierając, powierzyła mi opiekę nad moją niepełnosprawną siostrą. Zamiast spełnić jej ostatnią wolę, uległem chciwości i rodzinnej presji, co doprowadziło do tragedii i rozpadu więzi. Dziś pytam sam siebie – czy można jeszcze odkupić winy wobec tych, których najbardziej zawiedliśmy?
Wszystko się zmieniło, gdy teściowa wprowadziła się do naszego mieszkania. Z dnia na dzień stałam się opiekunką, zapominając o sobie i własnych marzeniach. To historia o walce z oczekiwaniami rodziny i o tym, czy miałam odwagę postawić granice.
Zima w Krakowie zamieniła nasze życie w niekończący się sprawdzian. Po wypadku teściowej wszystko się zmieniło: relacje, codzienność, nawet marzenia. Opowiadam o tym, jak choroba jednej osoby potrafi rozbić rodzinę na kawałki i wystawić miłość na najcięższą próbę.
Moja matka umierała, a ja musiałem obiecać, że zaopiekuję się młodszą siostrą Zosią, która od urodzenia była chora. Ta obietnica stała się początkiem rodzinnego dramatu, walki z własnymi słabościami i polską rzeczywistością. Dziś pytam siebie: czy można być jednocześnie bratem, opiekunem i człowiekiem z własnymi marzeniami?
Moja historia zaczyna się od rodzinnej tragedii i niekończących się konfliktów, które doprowadziły mnie na skraj wytrzymałości. W roli opiekuna własnej matki, zmagając się z bratem-alkoholikiem i własnym poczuciem winy, musiałem podjąć decyzje, które zmieniły życie całej rodziny. Ta opowieść to zapis mojej walki o godność, miłość i przebaczenie.
