Nazywam się Anna. Przez lata byłam tłem dla rodziny mojego męża, aż w końcu postanowiłam się zbuntować – i zapłaciłam za to wysoką cenę. Czy naprawdę musimy poświęcać siebie, by spełniać cudze oczekiwania?
Od zawsze byłam tą, która słucha, rozumie i łagodzi konflikty, ale nigdy nie miałam prawa głosu. W tej historii opowiadam o tym, jak walczyłam o własną widoczność i szacunek w rodzinie, która traktowała mnie jak tło. To opowieść o cichym bólu, odwadze i próbie wyrwania się z narzuconej roli.
Mam na imię Jadwiga i mam 73 lata. Ostatnio przeżyłam upokarzający moment na klatce schodowej własnego bloku, kiedy dotarło do mnie, jak bardzo starsi ludzie stali się niewidzialni w dzisiejszym społeczeństwie. To opowieść o samotności, walce o godność i pytaniu, czy jeszcze ktoś nas widzi.
Jestem Joanna. Przez lata próbowałam utrzymać moją rodzinę razem, choć czułam się coraz bardziej odsuwana na bok przez męża i dzieci. To opowieść o codziennych zmaganiach, milczeniu i pytaniu, czy można być niewidzialnym wśród najbliższych.
Od zawsze czułam się niewidzialna, nawet wśród najbliższych. Moja historia to opowieść o walce o własny głos, rodzinnych konfliktach i poszukiwaniu siebie w świecie, który nie chce mnie słuchać. Czy można nauczyć się być widzialnym, gdy wszyscy patrzą przez ciebie?
