Od pierwszego dnia, gdy usłyszałam od córki mojego męża słowa „Nie jesteś mi nikim, więc nie muszę cię słuchać!”, moje życie zamieniło się w emocjonalną walkę o rodzinę. Opowiadam o codziennych konfliktach, próbach zbudowania więzi i bólu odrzucenia, który rozdziera serce każdej macochy. Czy można pokochać cudze dziecko jak własne i nie stracić siebie?
To opowieść o tym, jak z dnia na dzień moje życie zostało podporządkowane cudzym dzieciom i cudzym decyzjom. Zawsze byłam niezależna, a nagle musiałam wybierać między sobą a rodziną, która nigdy nie była moja. Czy można być szczęśliwą, jeśli codziennie czuje się, że żyje się nie swoim życiem?
W jednej chwili moje spokojne życie wywróciło się do góry nogami, gdy w progu stanęła córka mojego męża z dwójką dzieci. Musiałam zmierzyć się z własnymi emocjami, rodzinnymi konfliktami i pytaniem, czy można nauczyć się kochać kogoś, kto ciągle rani. Ta historia to opowieść o trudnych wyborach, kompromisach i prawdziwym znaczeniu rodziny.
Od pierwszego dnia, gdy dzieci mojego męża z poprzedniego małżeństwa przekroczyły próg naszego mieszkania, poczułam, jak grunt usuwa mi się spod nóg. Zmagam się z poczuciem obcości, próbując odnaleźć się w roli macochy i żony, której serce rozdziera niepewność i tęsknota za spokojem. Każdy dzień to walka o akceptację, miłość i własną tożsamość w rodzinie, która nigdy nie była tylko moja.
Mam na imię Malwina. Opowiadam o trudnej walce z własnymi uczuciami wobec dzieci mojego męża z poprzedniego związku. To historia o zazdrości, poczuciu winy i poszukiwaniu siebie w nowej rodzinie.
