Moje życie przez lata kręciło się wokół innych – dzieci, męża, rodziców. Gdy w końcu przeszłam na emeryturę, postanowiłam odejść z domu, by odnaleźć siebie. Ta decyzja wywołała burzę w rodzinie i zmusiła mnie do konfrontacji z własnymi lękami oraz pragnieniami.
Moja historia to opowieść o zaufaniu, rodzinnych konfliktach i samotności. Pożyczyłam zięciowi pieniądze, które odkładałam przez całe życie, wierząc, że rodzina zawsze się wspiera. Teraz stoję przed pytaniem: czy można jeszcze ufać najbliższym, gdy wszystko się rozpada?
Po przejściu na emeryturę poczułam się zagubiona i niepotrzebna. Przez czterdzieści dwa lata byłam bibliotekarką, a nagle wszystko się skończyło. Ta historia opowiada o mojej walce z samotnością, rodzinnych konfliktach i o tym, jak odnalazłam nowy sens życia.
Moje życie rozpadło się pewnego sierpniowego popołudnia, gdy świat, który znałam, przestał istnieć. Zmagając się z chorobą matki, obojętnością męża i własnym wypaleniem, musiałam odnaleźć w sobie siłę, by zawalczyć o resztki szczęścia. Dziś pytam: czy można zacząć od nowa, gdy wszystko wokół się wali?
Po przejściu na emeryturę razem z mężem stworzyliśmy wymarzony ogród na wsi, mając nadzieję, że stanie się miejscem spotkań dla całej rodziny. Ku mojemu zaskoczeniu, synowa zareagowała rozczarowaniem, co wywołało lawinę niewypowiedzianych słów i rodzinnych napięć. Ta historia to opowieść o marzeniach, które zderzają się z rzeczywistością oraz o trudnych relacjach rodzinnych.
