Już od progu usłyszałem krzyk mojego zięcia, który zabronił mi widywać moją ukochaną wnuczkę. Moja córka milczała, a ja czułem, jak świat mi się wali. W tej historii opowiadam o rodzinnych konfliktach, dumie, strachu i tęsknocie za dzieckiem, które stało się zakładnikiem dorosłych problemów.
Od dzieciństwa byłem rozdarty między dwiema rodzinami – matki i ojca. Najbliżej było mi do dziadka Jana, który uczył mnie szacunku do ziemi i ludzi. Jego historia, pełna bólu, konfliktów i przebaczenia, na zawsze zmieniła moje spojrzenie na rodzinę i własne korzenie.
To opowieść o mojej niezwykłej więzi z dziadkiem, który był dla mnie nie tylko rodziną, ale i przewodnikiem po świecie dziecięcej wyobraźni oraz trudnych, dorosłych prawd. Wspominam ostatnie wspólne lato na wsi pod Świdnicą, gdzie musiałem zmierzyć się z chorobą dziadka, rodzinnymi konfliktami i własnym lękiem przed stratą. Ta historia to próba odpowiedzi na pytanie, czy dzieciństwo kończy się wtedy, gdy odchodzą nasi bohaterowie.
