To historia o tym, jak zamiast adoptować dziecko, zdecydowałam się zabrać do siebie starszą, obcą kobietę z domu opieki. Opowiadam o rodzinnych konfliktach, niezrozumieniu otoczenia i o tym, jak ta decyzja zmieniła moje życie. To opowieść o samotności, odwadze i nieoczekiwanej miłości.
Odebrałem telefon z domu opieki, który na zawsze zmienił moje życie. Musiałem zmierzyć się z przeszłością, której przez lata unikałem, i spojrzeć w oczy ojcu, który mnie opuścił. Ta historia to opowieść o żalu, niewypowiedzianych słowach i próbie pojednania.
Moja córka, Marta, postawiła mnie przed faktem dokonanym: mam się wyprowadzić do domu opieki. Nie chcę opuszczać domu, w którym przeżyłem całe życie z moją żoną. Czy naprawdę jestem już nikomu niepotrzebny?
Od śmierci teścia życie naszej rodziny wywróciło się do góry nogami. Zawsze bałam się, że ten dzień nadejdzie, ale nie sądziłam, że będę musiała wybierać między własnym spokojem a losem starszej kobiety. Czy mam prawo walczyć o swoje granice, nawet jeśli to oznacza rozpad rodziny?
Nazywam się Zofia Maj i całe życie poświęciłam rodzinie, wierząc, że dobro wraca. Dziś, patrząc na świat zza okna domu opieki, zadaję sobie pytanie, gdzie popełniłam błąd. Moja historia to opowieść o miłości, zdradzie, rodzinnych konfliktach i samotności, która może spotkać każdego z nas.
