Pewnego deszczowego październikowego wieczoru mój brat, Marek, zadzwonił z prośbą o pomoc przy remoncie mieszkania. Choć nigdy nie mogłem liczyć na jego wsparcie w podobnych sytuacjach, poczułem się zobowiązany, by mu pomóc. Ta historia opowiada o tym, jak oczekiwania wobec rodzinnej solidarności zamieniły się w gorycz i jak w końcu nauczyłem się walczyć o siebie.
Mam 48 lat, od lat mieszkam w Warszawie, a rodzinny dom na wsi kojarzy mi się już tylko z bólem i pretensjami. Ostatnia wizyta u matki i bratowej była dla mnie upokorzeniem – usłyszałam, że powinnam sprzedać swoje mieszkanie i wrócić na wieś, by „pomóc rodzinie”. Po tej rozmowie przysięgłam sobie, że już nigdy tam nie wrócę, nawet do mamy. Ale następnego dnia brat pojawił się u mnie z koszem jabłek i przeprosinami…
Od trzydziestu lat jestem matką Kasi – wrażliwej, lękliwej dziewczyny, która zawsze potrzebowała mojej pomocy. Przez całe życie załatwiałam za nią sprawy, chroniłam przed światem, ale dziś czuję, że muszę pozwolić jej dorosnąć. To historia o miłości, granicach i trudnej sztuce odpuszczania.
Mam na imię Grażyna i po pięćdziesiątce mój mąż zostawił mnie dla młodszej kobiety. Zostałam sama, z poczuciem pustki i wstydu, walcząc z własnymi lękami i oczekiwaniami rodziny. Ta historia to zapis mojej walki, upadków i powolnego odnajdywania siebie na nowo.
