Mam na imię Lucyna. Moja historia to opowieść o tym, jak narodziny wymarzonego dziecka stały się początkiem największej samotności w moim życiu. Zostałam sama, gdy najbardziej potrzebowałam wsparcia – i musiałam na nowo zdefiniować, czym jest rodzina.
Od kiedy urodził się nasz synek, czuję się coraz bardziej samotna. Mój mąż nie pozwala mojej mamie przychodzić i pomagać mi w opiece nad dzieckiem. Każdego dnia walczę z bezsilnością i tęsknotą za wsparciem, którego tak bardzo mi brakuje.
Pewnego jesiennego wieczoru dowiedziałam się, że zostanę matką. Ta wiadomość wywróciła moje życie do góry nogami, wywołując rodzinne konflikty, lęki i nieoczekiwane decyzje. To opowieść o walce z własnymi słabościami, oczekiwaniami innych i o tym, jak trudno czasem zaakceptować siebie.
Moja żona odeszła ode mnie i naszego kilkumiesięcznego synka, zostawiając nas w środku zimy w małym mieszkaniu na warszawskim Ursynowie. Musiałem zmierzyć się nie tylko z własnym bólem, ale i z osądem rodziny, sąsiadów i własnymi słabościami. Ta historia to opowieść o samotnym ojcostwie, rodzinnych konfliktach i walce o godność.
Mam na imię Ewelina. Moja opowieść zaczyna się w listopadowy poranek, gdy przypadkiem usłyszałam, jak moja mama mówi o moim synu, że jest tylko ciężarem. Straciłam pracę po urlopie macierzyńskim i każdego dnia walczyłam o przetrwanie, szukając pracy i miejsca w żłobku, a rodzinne napięcia sprawiały, że zaczęłam wątpić, czy powinnam była zostać matką.
