Zawsze wierzyłam, że rodzina to świętość, ale jeden gest wobec byłej synowej sprawił, że mój własny syn odwrócił się ode mnie. Opowiadam o bólu, rozdarciu i samotności, które przyszły po tej decyzji. Może ktoś z Was zrozumie mój dylemat i podzieli się swoim doświadczeniem.
Jestem matką, która samotnie wychowała syna po odejściu męża. Gdy mój syn Adam rozwiódł się z Magdą, zaprosiłam ją z wnukami do siebie, by nie zostawić ich bez wsparcia. Dziś Adam nie chce ze mną rozmawiać, a ja zastanawiam się, czy straciłam go na zawsze przez własne decyzje.
Od pierwszych chwil po rozwodzie czułam na sobie spojrzenia i oceny – nie tylko sąsiadek, ale i byłej teściowej. Moja historia to opowieść o walce o własną godność, o matczyną miłość i o to, by nie dać się stłamsić cudzym oczekiwaniom. Czy można być dobrą matką, żyjąc po swojemu, mimo rodzinnych konfliktów i społecznych stereotypów?
