Wróciłam z noworodkiem do domu, gdzie nie czekało na mnie nic oprócz pustki i bałaganu. Mój mąż, Piotr, zupełnie pogubił się w obowiązkach, a ja musiałam walczyć o każdy oddech w nowej rzeczywistości. To opowieść o rozczarowaniu, rodzinnych konfliktach i mozolnym odbudowywaniu zaufania.
Nazywam się Anna i całe życie poświęciłam wychowaniu mojej córki, Julii. Gdy dowiedziałam się, że była w ciąży, byłam ostatnią osobą, która się o tym dowiedziała – wszystko przez to, że bliżej jej było do teściowej niż do mnie. Ta historia to opowieść o bólu odrzucenia, rodzinnych konfliktach i pytaniu, które nie daje mi spokoju.
Opowiadam o moim życiu po narodzinach syna, kiedy codziennie słyszałam od męża te same słowa: „Mama musi odpocząć”. To historia o rodzinnych napięciach, przemilczanych emocjach i o tym, jak łatwo można się zatracić w roli matki. Zadaję sobie pytanie, czy naprawdę odpoczęłam – i czy kiedykolwiek ktoś usłyszał moje milczenie.
Mam na imię Iwona i właśnie urodziłam moją pierwszą córkę, Lenę. Zamiast cieszyć się pierwszymi chwilami macierzyństwa, utknęłam w samym środku wojny między moją mamą, Grażyną, a teściową, Haliną, które nie mogą się dogadać, która pierwsza przyjdzie pomóc przy dziecku. To opowieść o miłości, dumie i starych ranach, które nigdy się nie zagoiły.
Od kiedy urodził się nasz synek, czuję się coraz bardziej samotna. Mój mąż nie pozwala mojej mamie przychodzić i pomagać mi w opiece nad dzieckiem. Każdego dnia walczę z bezsilnością i tęsknotą za wsparciem, którego tak bardzo mi brakuje.
W jednej chwili musiałam podjąć decyzję, która mogła kosztować życie moje i moich dzieci. Lekarze kazali mi wybrać – ja postanowiłam walczyć o całą trójkę. Ta historia to opowieść o strachu, miłości i sile, której nie znałam.
Od miesięcy czuję się osaczona przez własną matkę i byłego męża, którzy nieustannie podważają moje decyzje wychowawcze wobec mojej córki, Ani. Każda rozmowa zamienia się w kłótnię, a ja coraz częściej pytam siebie, czy naprawdę robię coś źle. Potrzebuję wsparcia i rady, bo nie wiem już, komu mogę zaufać.
Mam na imię Ewelina. Moja opowieść zaczyna się w listopadowy poranek, gdy przypadkiem usłyszałam, jak moja mama mówi o moim synu, że jest tylko ciężarem. Straciłam pracę po urlopie macierzyńskim i każdego dnia walczyłam o przetrwanie, szukając pracy i miejsca w żłobku, a rodzinne napięcia sprawiały, że zaczęłam wątpić, czy powinnam była zostać matką.
Jestem Agnieszka, matka, która wierzyła, że karmienie piersią mojego syna Filipa do ósmego roku życia to wyraz największej miłości. Dziś widzę, jak ta decyzja wpłynęła na naszą rodzinę i relacje, prowadząc do konfliktów, niezrozumienia i mojego głębokiego żalu. To opowieść o moich wyborach, ich konsekwencjach i trudnej drodze do akceptacji siebie.
