Mam na imię Jadwiga. Opowiadam Wam, jak pojawienie się Magdy – mojej synowej – wywróciło do góry nogami wszystko, co znałam o rodzinie, roli kobiety i mężczyzny. To historia o konflikcie pokoleń, dumie, miłości i trudnej sztuce odpuszczania.
Nazywam się Joanna i od piętnastu lat jestem żoną Piotra. Gdy Piotr stracił pracę, jego mama, pani Anna, odmówiła nam jakiejkolwiek pomocy, zostawiając nas samych z problemami. Dziś, gdy ona potrzebuje opieki i pieniędzy na leczenie, to my, mimo własnych trudności, utrzymujemy ją przy życiu – i wciąż zadaję sobie pytanie, czy to sprawiedliwe.
Od zawsze czułam, że nie spełniam oczekiwań mojego ojca. Jego naciski, bym założyła rodzinę i urodziła dzieci, stały się nie do zniesienia, zwłaszcza gdy zagroził, że odetnie mnie finansowo. W tej historii opowiadam o naszych konfliktach, moich lękach i o tym, jak próbuję odnaleźć siebie w cieniu rodzinnych oczekiwań.
Pamiętam tamten poranek, kiedy teściowa zobaczyła mojego męża w kuchni. To, co wydarzyło się potem, na zawsze zmieniło nasze relacje rodzinne. Czy naprawdę tradycja jest ważniejsza niż szczęście bliskich?
