Jestem Helena. Pewnego dnia usłyszałam od wnuczki słowa, które przewróciły mój świat do góry nogami. Dziś opowiadam swoją historię, by zapytać: czy rodzina naprawdę znaczy wszystko?
W dniu moich 55. urodzin mąż oznajmił, że odchodzi, bo chce „jeszcze coś przeżyć”. Zostałam sama w pustym domu, próbując zrozumieć, gdzie popełniłam błąd i czy jeszcze potrafię być szczęśliwa. To opowieść o rozpadzie rodziny, samotności i szukaniu siebie na nowo.
Pewnej burzliwej nocy, gdy mój mąż i córka kłócili się tak głośno, że drżały ściany, poczułam, że wszystko, co budowałam przez lata, właśnie się rozpada. Została mi tylko wiara i modlitwa – jedyne, co trzymało mnie na powierzchni, gdy rodzina pękała w szwach. To opowieść o tym, jak odnalazłam siebie i nadzieję w samym środku rodzinnego kryzysu.
W jednej chwili musiałam podjąć decyzję, która mogła kosztować życie moje i moich dzieci. Lekarze kazali mi wybrać – ja postanowiłam walczyć o całą trójkę. Ta historia to opowieść o strachu, miłości i sile, której nie znałam.
Wszystko zaczęło się od jednego zdania wypowiedzianego w kuchni, które zmieniło moje życie na zawsze. Opowiadam o tym, jak przez lata byłam niewidzialna dla męża, jak walczyłam z samotnością w małżeństwie i jak w końcu odważyłam się zawalczyć o siebie i dzieci. To opowieść o bólu, rozczarowaniu, ale też o nadziei i nowym początku.
Od lat każda Wigilia w moim domu kończy się łzami i kłótniami. Moja żona, Kinga, nie potrafi dogadać się z moją matką, a ja stoję między nimi, rozdarty i bezsilny. Czy można jeszcze uratować rodzinne święta, czy już zawsze będą tylko źródłem bólu?
